Miniatury Karkonoskie

MINIATURY KARKONOSKIE – to specyficzna pozycja. Zbiór czterdziestu wierszy – miniatur poetyckich przepięknie ilustrowanych fotografiami Karkonoszy Cezarego Wiklika. Jest to pięknie, pod względem edytorskim, wydany tomik poezji.

Książka powstawała wiele lat . Zainspirowało ją piękno Karkonoszy, które autorka, mieszkająca w ich pobliżu od urodzenia, widziała i wiązała z nimi wiele osobistych przeżyć.

Wiersze te nie są jedynie opisem gór, ale łączą w sobie również refleksje, przemyślenia i uczucia do których skłania kontakt z majestatem gór. Książka ta jest w swojej formie poetyckim albumem Karkonoszy. Wydało ją wydawnictwo „Ad- Rem” z Jeleniej Góry, zajmujące się wydawaniem pozycji związanych tematycznie z Karkonoszami i Ziemią Jeleniogórską.

Każdy, kto jest zauroczony górami, kto pragnie odskoczni od codzienności, a jednocześnie zechce zadumać się nad światem, chętnie weźmie do rąk „Miniatury karkonoskie”.

Tadeusz Lira Śliwa – „MAGICZNE GÓRY” ( recenzja zamieszczona w miesięczniku „Akant” 07.2008.)

Karkonosze to najwyższy masyw górski Sudetów. O tych pięknych górach opowiada nowa książka poetycka ELŻBIETY ŚNIEŻKOWSKIEJ – BIELAK: ”Miniatury karkonoskie” (.Jelenia Góra 2007). Autorka dedykowała ten tomik księdzu Tadeuszowi Paterowi oraz grupie przyjaciół z Duszpasterstwa Akademickiego „Most” we Wrocławiu na pamiątkę wspólnych wędrówek po górach ( Wyprawy te miały miejsce w latach 70 XX wieku)
Należy podkreślić, że autorka „Miniatur…” spędza dzieciństwo i młodość w Cieplicach. Obecnie mieszka nieco dalej w Gryfowie Śląskim.

Doświadczona poetka prosi („Karkonoskie światki ciszy”)

nauczcie mnie znowu
smaku włóczęgi
i życia takiego
które jeszcze pachnie młodością
pulsuje pod nabrzmiałą korą drzew
pieni się na dnie wodospadów
czuje…

(wiersz bez tytułu s.5)

Należy dodać, że wiersze poetki mają artystyczna oprawę w postaci fotografii Karkonoszy
( autor: Cezary Wiklik)

E. Śnieżkowska ukończyła w 1972 roku filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Swoje życie związała z oświatą, pracowała jako nauczycielka- polonistka. W jej „Miniaturach…” znalazłem liczne odwołania do poetyk wybitnych twórców. Jednak autorka nie kopiuje mistrzów „mowy wiązanej” W krótkim wierszu „Wspomnienie z Borowic” (s.48) „czytamy:

Słońce za horyzont spada
Las czerwienią okryty
szumi nieśmiałą piosenkę
o wieczności
A nam głowy popieleją
i serca powracają
bo tu w Dolinie Pięciu Potoków
przystaje czas

E. Śnieżkowska – Bielak wypracowała własna dykcję poetycką, aczkolwiek w niektórych wierszach zbioru można odnaleźć odległe echa poetyki Juliana Przybosia, np. w utworze Pt. „Wodospad Kamieńczyka”

W zieloną głębię
woda runęła
słychać łoskot
spienionej siklawy
i echo
powtarzające pomruk
w skalnym wąwozie
Tylko świerki
w szum wody zasłuchane
odpowiadają
śpiewem wiatru w gałęziach

Styl poetycki Juliana Przybosia ( 1901- 1979) oparty był na elipsie i metaforze. Charakterystyczną właściwością tego stylu „stała się tzw. figura eksplozywna, ukazująca tkwiącą potencjalnie w przedmiotach i zjawiskach energię ( np. „niewybuchły huk skał”)”(opinia Stanisława Jaworskiego). Taką energią „dysponują” karkonoskie cuda natury , wspomniany w tej recenzji „Wodospad Kamieńczyka” i „Wodospad Szklarki” ( s. 36). Natomiast cudem architektury jest „Kościółek Wang w Karpaczu” (tytuł s.28) .

Tu wieki zaklęte
w modlitwy rozszemrane
jak paciorki deszczu
Radość w powietrzu wibruje
i przysięgi jak ciche motyle
unoszą się nad głowami
Jeszcze poczekaj –
wrzuć grosik do Sadzawki Szczęścia
Już wiesz
że tu powrócisz

Autorka „ Miniatur…” mieszka w Gryfowie Śląskim, ale często wraca do magicznych Karkonoszy, które ciągle zaskakują człowieka i niezmiennie potwierdzają wielkość Boga – architekta natury.

Elżbieta Śnieżkowska – Bielak : Miniatury karkonoskie, Wydawnictwo AD-REM Jelenia Góra 2007,ss.72