Droga do wolności-hstorie przodków którzy walczyli o wolność Rzeczypospolitej

Właśnie ukazała się książeczka, która jest pokłosiem konkursu „Droga do wolności- historie przodków, którzy walczyli o wolność Rzeczypospolitej”. Organizatorami konkursu są Polska Szkoła Wirtualna na Litwie i Fundacja Odtworzeniowa Dziedzictwa Narodowego „Genealogia Polaków” z Krakowa.

Miałam przyjemność być  redaktorem i korektorem 19 tekstów, które napisali uczniowie polskich szkół na Wileńszczyźnie, jak również jurorem tego konkursu. Nie mogę na razie podać wyników tych zmagań historycznych. Mogę natomiast zamieścić mojesłowo od jurora, które widnieje na 59 stronie książki. Oto ono:

SŁOWO OD JURORA

Jestem właśnie po lekturze dziewiętnastu wspomnień, z których osiemnaście napisały polskie dzieci mieszkając e na Litwie, a jedno napisała osoba dorosła, nauczycielka Pani Bożena Bieleninik.

Moim pierwszym wrażeniem po lekturze tych tekstów jest wzruszenie.  Wzruszenie pięknymi, prawdziwymi opowieściami.Prostym, niekiedy nieporadnym językiem, a przez to szczerym i w tej szczerości pięknym, dzieci polskie opisały Golgotę narodu polskiego na Kresach w czasie II Wojny Światowej i po tej wojnie.

Są to najczęściej opowieści o życiu i walce zwykłych ludzi, którzy kochali swoją małą i wielką Ojczyznę. Kochali Ziemię Ojców, na której się urodzili, żyli i cierpieli najpierw od niemieckiego okupanta, a potem od sowieckiego. Nie udało im się wyjechać do Polski, bo dla nich ta ziemia, na której od wieków gospodarzyli była polską ziemią. Decyzje wielkich tego świata zapadły ponad ich głowami. I nagle dowiedzieli się, że Litwa to już nie ich mała ojczyzna, że dawne ziemie polskie zostały rozdarte i podzielone na sowieckie republiki. Okazało się, że wokół było wielu nieprzyjaznych ludzi, a nawet donosicieli, którzy wielu prostym, łatwowiernym ludziom źle się przysłużyli.

Uczniowie spisywali wspomnienia swoich przodków, nie kalkulując i nie oceniając. Pisali o faktach. Faktach, które są dziś heroicznymi wyczynami skromnych Kresowian broniących wiary i patriotyzmu. Wielu bohaterów tych opowieści przeżyło walkę w obronie Ojczyzny, więzienia, łagry, szykany od nowych władz, ale nigdy nie wyrzekło się polskości, polszczyzny i wiary. To chowanie pod wrogimi portretami świętych obrazów, ukrywanie się przed NKWD, wychowywanie dzieci na Polaków, pozwoliło im ocalić od zapomnienia polską, najczulszą mowę, obyczaje i obrzędy oraz zachować godność człowieka i Polaka.

Czuję się zaszczycona, że mogłam robić literacką korektę tych prac. Ideę konkursu „Droga do wolności” od dawna nosiłam w sercu. I ona kazała mi napisać trzy patriotyczne książki dla dzieci. Między innymi „Oni byli Niezłomni” i „Odkrywcy zapomnianych śladów”. Kilka z nich na pewno trafi do Was. Wiem, że wybór najlepszych prac będzie niełatwy, ale na pewno wyłonimy zwycięzców. Dziękuję Wam za wzruszenia, których mi dostarczyliście podczas sprawdzania Waszych prac.  Niech żyje Polska i polskie dzieci na Litwie, które kochają swoją Ojczyznę!

Elżbieta Śnieżkowska – Bielak