Magiczne góry
28/06/2021RECENZJA „ MINIATUR KARKONOSKICH”
Tadeusz Lira Śliwa – „MAGICZNE GÓRY”
Karkonosze to najwyższy masyw górski Sudetów. O tych pięknych górach opowiada nowa książka poetycka ELŻBIETY ŚNIEŻKOWSKIEJ – BIELAK: ”Miniatury karkonoskie” ( na pamiątkę wspólnych wędrówek po górach.Jelenia Góra 2007). Autorka dedykowała ten tomik księdzu Tadeuszowi Paterowi oraz grupie przyjaciół z Duszpasterstwa Akademickiego „Most” we Wrocławiu na pamiątkę wspólnych wędrówek po górach ( Wyprawy te miały miejsce w latach 70 XX wieku)
Należy podkreślić, że autorka „Miniatur…” spędza dzieciństwo i młodośc w Cieplicach. Obecnie mieszka nieco dalej w Gryfowie Śląskim.
Doświadczona poetka prosi („Karkonoskie światki ciszy”)
nauczcie mnie znowu
smaku włóczęgi
i życia takiego
które jeszcze pachnie młodością
pulsuje pod nabrzmiałą kora drzew
pieni się na dnie wodospadów
czuje…
(wiersz bez tytułu s.5)
Należy dodać, że wiersze poetki mają artystyczna oprawę w postaci fotografii Karkonoszy
( autor: Cezary Wiklik)
- Śniezkowska ukończyła w 1972 roku filologię polska na Uniwersytecie Wrocławskim. Swoje życie związała z oświatą, pracowała jako nauczycielka- polonistka. W jej „Miniaturach…” znalazłem liczne odwołania do poetyk wybitnych twórców. Jednak autorka nie kopiuje mistrzów „mowy wiązanej” W krótkim wierszu „Wspomnienie z Borowic” (s.48) „
czytamy
Słońce za horyzont spada
Las czerwienią okryty
szumi nieśmiałą piosenkę
o wieczności
A nam głowy popieleją
i serca powracają
bo tu w Dolinie Pięciu Potoków
przystaje czas
- Śniezkowska – Bielak wypracowała własna dykcje poetycką, aczkolwiek w niektórych wierszach zbioru można odnaleźć odległe echa poetyki Juliana Przybosia, np. w utworze Pt. „Wodospad Kamieńczyka”
W zieloną głębię
woda runęła
słychać łoskot
spienionej siklawy
i echo
powtarzające pomruk
w skalnym wąwozie
Tylko świerki
w szum wody zasłuchane
odpowiadają
śpiewem wiatru w gałęziach
Styl poetycki Juliana Przybosia ( 1901- 1979) oparty był na elipsie i metaforze. Charakterystyczną właściwością tego stylu „stała się tzw. figura eksplozywna, ukazująca tkwiąca potencjalnie w przedmiotach i zjawiskach energię ( np. „niewybuchy huk skał”)”(opinia Stanisława Jaworskiego). Taką energią „dysponują” karkonoskie cuda natury , wspomniany w tej recenzji „Wodospad Kamieńczyka” i „Wodospad Szklarki” ( s. 36). Natomiast cudem architektury jest „Kościółek Wang w Karpaczu” (tytuł s.28) .
Tu wieki zaklęte
w modlitwy rozszemrane
jak paciorki deszczu
Radość w powietrzu wibruje
i przysięgi jak ciche motyle
unoszą się nad głowami
Jeszcze poczekaj –
wrzuć grosik do Sadzawki Szczęścia
Już wiesz
że tu powrócisz
Autorka „ Miniatur…” mieszka w Gryfowie Śląskim, ale często wraca do magicznych Karkonoszy, które ciągle zaskakują człowieka i niezmiennie potwierdzają wielkość Boga – architekta natury.
Elżbieta Śniezkowska – Bielak : Miniatury karkonoskie, Wydawnictwo AD-REM Jelenia Góra 2007,ss.72
<< Wstecz